Hoi allemaal,

Hier dan mijn eerste ‘officiële’ blogje! Om iedereen even lekker te maken: ik zit nu in een korte broek, binnen maar met open deuren en met een Oegandees biertje (en dat is heel goed te drinken…) achter mijn laptop. Kan slechter…

De afgelopen weken zijn erg hectisch, maar ook erg leuk geweest. Ongeveer twee weken geleden heb ik mijn afscheidsfeestje gehad. Het was een superleuke avond inclusief playbackoptreden van Merette en veel leuke cadeaus (van geld en een afritsbroek tot mooie witte sokken voor in mijn nieuwe sandalen, Unoxwanten en Deventer Koek). Het gaafste cadeau was natuurlijk het boek met daarin allemaal foto’s en teksten van iedereen die me dierbaar is!

Daarnaast heb ik natuurlijk ook afscheid moeten nemen op mijn werk bij Cambio. Als afscheidscadeau is er een inzamelingactie gehouden wat een erg mooi geldbedrag heeft opgeleverd. Dit (en het geld wat ik nog verder van familie en vrienden o.a. op het afscheidsfeestje heb gekregen) staat inmiddels op mijn ‘projectrekening’. Ik weet nog niet precies wat ik ermee ga doen (dit ga ik eens rustig bekijken wanneer ik echt bij het project aan het werk ben), maar ik houd jullie zeker op de hoogte hierover.

Het afgelopen weekeind bestond voornamelijk uit inpakken, nog een laatste keer stappen in Deventer en afgelopen zondag boerenkool eten met mijn ouders, Merette, Roos en de oma’s. Afgelopen dinsdag was het dan zover. ’s Ochtends om half 6 zijn we met de hele familie vertrokken naar Schiphol. Het afscheid nemen was wel even slikken, maar één keer in het vliegtuig had ik er wel weer superveel zin in! De vliegreis is (op wat vertraging na) allemaal goed gegaan. Ik ben precies over Deventer heen gevlogen (vooral de 5-hoek is goed herkenbaar) en ook de Sahara was vanuit het vliegtuig goed te zien.

Gisteravond laat ben ik in Entebbe aangekomen. Daar werd ik opgewacht door een taxi en naar het hostel gebracht waar ik nu ook zit. Jammer genoeg was het tijdens de taxirit donker dus kon ik nog weinig van het land zien. Wel ben ik bij over de muziek die hier nog helemaal hip is op de radio: Westlife, Dolly Parton (ja echt) en Phil Collins worden plat gedraaid. Weinig Afrikaans aan dus…

Vandaag heb ik een erg rustig dagje gehad. Ik logeer in een guesthouse in Kampala van een Nederlands stel met twee kleine kinderen (hoewel zij officieel wel Oegandeense is) die uit idealistische redenen in Oeganda zijn gaan wonen en zich richten op allerlei projecten in Kampala. Ik heb eigenlijk niet meer gedaan dan uitslapen, een beetje herinpakken, voetballen met de kinderen en wat kletsen met de mensen hier over het land, over hoe je Nederlandse stekkers heus wel hier in het stopcontact kan krijgen en over het project (en de doelgroep) waar ik ga werken. Zo blijkt Oeganda (op papier) redelijk vooruitstrevend te zijn wanneer het gaat om mensen met een beperking. Wettelijk gezien wordt hun positie gesteund, er zijn verschillende belangenorganisaties en ook op bestuurlijke functies kom je regelmatig al mensen met een (lichamelijke) beperking tegen. In de praktijk komt dit alles niet altijd helemaal uit de verf, maar voor een Afrikaans land is dit al heel wat!

Morgenochtend moet ik vroeg opstaan. Om 9 uur ’s ochtends wordt ik opgehaald door Paul, mijn projectpartner in Jinja. We gaan overdag Kampala bekijken en aan het begin van de avond rijden we door naar Jinja. Vanavond dus op tijd naar bed en nu zit ik nog even met twee andere Nederlandse meiden en een Oegandeese vrouw met haar zoontje (die mijn Nintendo DS heeft ingepikt…) in de woonkamer de gemeenteverkiezingen een beetje te volgen. Lang Leve BVN!

Tot snel!

Liefs,

Renate

Be Sociable, Share!

•