Renate in Oeganda

Eerste week

Hoi allemaal,

Ten eerste bedankt voor alle reacties. Ontzettend leuk om te lezen!

De eerste week in Jinja zit er nu ruim op. Het was een ontzettend drukke week, ik heb veel nieuwe indrukken op gedaan en eigenlijk tot nu toe maar één conclusie: het is hier echt super!

 

Van Kampala naar Jinja

Vorige week donderdag ben ik door Paul en twee andere nieuwe collegaatjes Zurah en Ramlah opgehaald in Kampala. We hebben even kort door de stad gereden en ik ben meteen meegesleept naar het ministerie voor de disabled people. Wat we er precies gedaan hebben is me nog steeds niet helemaal duidelijk, maar we hebben een kort gesprekje gehad met een officer van het ministerie. Vervolgens (na nog een aantal bezoekjes aan bekenden van Paul) zijn we doorgereden naar Jinja waar ik even kort heb kennis gemaakt bij het project waar ik nu werk en ben vervolgens naar mijn nieuwe huis gebracht.

Het huis waar ik zit is erg gaaf. Het ligt net buiten het centrum van Jinja. Het is een groot huis met bijgebouwtje (daar is mijn kamer) en een grote tuin. De keuken en badkamers deel ik met een aantal huisgenoten (twee Nederlandse jongens, een Canadese met haar geadopteerde dochtertje van 3, een Britse en een Oegandese jongen). Ik huur de kamer van Sharon (zij huurt het huis en huurt de kamers weer verder onder). Sharon en haar broertje Ivan wonen hier ook. Naast alle mensen die hier wonen hebben we veel aanloop van andere broers en zussen van Sharon en Ivan (die tot nu toe allemaal heel lastig uit elkaar te houden zijn) en mensen uit een ander huis waar Sharon kamers verhuurt (ook voornamelijk aan vrijwilligers). Een gezellige boel dus!

[simage=40,288,n,center,]

Het project

Afgelopen vrijdag was mijn eerste werkdag bij het project. Daar aangekomen was de eerste vraag: “En Renate, wat is jouw programma wat ervoor gaat zorgen dat dit project inkomsten gaat krijgen?”. Helaas heb ik hier nog totaal geen antwoord op. We hebben afgesproken dat ik eerst eens een week of twee de tijd neem om rustig rond te kijken, iedereen te leren kennen en dat we dan eens verder gaan praten. Meteen de zelfde middag heb ik kennis gemaakt met Patel, een Indiase man die naast zijn baan veel vrijwilligerswerk (of social work zoals ze vrijwilligerswerk hier meestal noemen) doet voor mensen met een handicap. Hij neemt me ’s middags mee naar een project van hem voor blinde kinderen. Het project staat werkelijk als een huis! De kinderen wonen in goede ruimtes, er is ruim voldoende en goed eten en hij heeft geregeld dat er bij een reguliere school een apart schoolgebouw is voor de blinde kinderen. Bij BEHOD is dit alles nog lang niet gerealiseerd. Het project wordt voor een groot gedeelte gefinancierd vanuit de Indiase (en over het algemeen nogal rijke) gemeenschap in Jinja. Patel is bereid om te kijken wat hij voor BEHOD kan doen. Voorwaarde hiervoor is wel dat het project meer gestructureerd moet worden. Hij moet immers goed kunnen verantwoorden aan zijn gemeenschap wat er gebeurt en dat het geld wat zij geven ook daadwerkelijk goed terecht komt. Volgende week maandag heb ik een afspraak met hem om hierover eens verder te praten.

De andere dagen op werk waren redelijk rustig. We hebben al bijna de hele week geen stroom. De computers werken niet en dus worden er geen trainingen gegeven. Alleen de mensen die echt wonen op het terrein zijn nog wat in de weer met wassen en koken, maar verder gebeurt er de hele dag niets anders dan een beetje rondhangen en mens erger je niet spelen. Voor mij heel handig om iedereen een beetje te leren kennen en wat gebarentaal te oefenen, maar het is natuurlijk niet zoals de bedoeling is!

[simage=49,288,n,center,]

Ongeveer twee maal per week wordt er een meeting georganiseerd. Dit houdt voornamelijk in dat iedereen bij elkaar komt en Paul een soort preek gaat geven (en dat kan die erg goed) over dat iedereen voor zijn eigen rechten moet opkomen en zeker als je een handicap hebt moet zorgen dat je laat zien wat je allemaal wél kan, in plaats van alleen maar nadenken over wat je niet kan. De tweede meeting waarbij ik aanwezig was heb ik geprobeerd wat te vertellen over de wijze waarop met gehandicapten in Nederland wordt omgegaan. Ze hebben hier voornamelijk het idee dat gehandicapten in landen als Nederland van de overheid een berg geld krijgen, alles kunnen en mogen doen en daar verder zelf niets voor hoeven te doen. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat participeren in de samenleving in Nederland niet alleen betekent dat je geld krijgt, maar ook zelf zoveel mogelijk meedoet. Als voorbeeld heb ik Merette genoemd. Zij moet (al is het met een beetje hulp) zelf haar kamer schoonmaken, koken, de vaatwasser inruimen na het eten en door de weeks gewoon naar haar werk (gelukkig kon ik de foto’s van haar werk laten zien in mijn fotoboek :-) ). Toch blijven de mensen sceptisch. De overheid doet hier aardig wat voor mensen met een handicap en op papier hebben ze goede rechten. Toch denken de ‘gewone’ burgers in Oeganda hier nog anders over, wordt er nog veel gediscrimineerd en zullen ze praktisch nooit iemand met een handicap aannemen. Er heerst echt een gevoel van ‘we kunnen wel een hoop leren, maar wat hebben we eraan als toch nooit iemand ons werk geeft…’. Ook bij de overheid zelf gaan werken lijkt geen optie, die banen zijn altijd erg gewild.

De afgelopen twee dagen ben ik vooral bezig geweest met het samenstellen van lijsten van alle mensen die op het terrein wonen, welke kinderen bij welke ouders horen, wie er precies betaald of onbetaald werken, hoeveel studenten er precies zijn (van dat alles is totaal nog geen idee of overzicht) en het opzetten van een lijst waarop we vanaf volgende week gaan bijhouden hoeveel geld er binnenkomt, waar dat vandaan komt en wat er precies wordt uitgegeven. Ik ben benieuwd of dat gaat werken!

 

En verder….

Naast het werken bij BEHOD ben ik natuurlijk afgelopen week druk bezig geweest met de omgeving te leren kennen en een beetje in te burgeren. Jinja is een leuke stad en ik begin de weg hier al aardig te vinden. In principe is alles redelijk op loopafstand en anders neem je hier een Boda Boda (brommertjes of fietsen die je overal naar toe kunnen brengen). Blanken worden hier Mzungu’s genoemd. Zeker als je ook plekken komt waar weinig blanken komen hoor je overal om je heen ‘Mzungu, how are you, Muzungu…’ (ik heb gehoord dat er T-shirts bestaan met de tekst: My name is not Mzungu. Ik denk dat ik die maar moet aanschaffen). Twee dagen geleden heb ik een fiets gekocht. Dat zorgt voor een hoop pret op straat, overal om mij heen hoor ik: ‘Look, Look, Mzungu Boda Boda!!!’. Maar goed, handig is het wel!

[simage=50,288,n,center,]

Verder vermaak ik me prima. Afgelopen weekeind ben ik wezen stappen (en wat kunnen die mensen hier dansen zeg…), een dagje wezen zwemmen in een superluxe hotel dat ruim 200 euro per kamer kost voor één overnachting, maar waar je omgerekend maar 1,50 hoeft te betalen voor een dagje gebruik maken van het zwembad (met warme douche) en met het meehelpen organiseren van een BBQ voor beide huizen (ik had belooft te helpen met ‘building’ de BBQ, en dat betekent ook echt bouwen: met eigen gemaakt cement en stenen!). Helemaal prima dus!

Liefs,

Renate

« Previous post
Next post »

11 ResponsesLeave one →

  1. Jos Ververda

     /  March 22, 2010

    Hallo Renate

    Het lijkt mij wel spannent daar vooral dat het daar toch weer even iets anders gaat dan hier.
    Die foto’s die zeggen als iets.
    Maar je moet het maar zo zien menige mensen hier in nederland kunnen jaloers zijn met wat jij doet en dan ook nog eens dat je daar bij die hoge heren moest komen.
    Nou ik zal je even wat leuks vertellen we hebben afgelopen Zaterdag een actie gehad op de Brink maar ook in het Rode Dorp ( grofvuil actie ) en je moeder en jou zus kwamen ook even kijken ik maakte nog een geintje met de fiets van je moeder ik wou haar even tjes op de kast jagen maar het ging dus anders degene die reageerde was jou zusje “ze gooide allemaal oud ijzer op een aanhanger en ik had gevraagt of de jongens ook even die fiets van je moeder wou pakken en net doen alsof hij bij het oud ijzer gegooit zou worden.
    Maar jou zusje gaf daar reactie op dat was niet de bedoeling ik dacht als dat maar goed gaat ,maar het ging wel goed .
    Zeg doe het rustig aan en we houden contact ik wens jou en iedereeen die met jou te maken hebt veel succes.
    De groetjes : Adfipetus de toetus

    Jos Ververda

  2. Linda

     /  March 18, 2010

    Hoihoi Renate,

    Hoe geweldig!

    Robert en ik zaten net te discussieren over het feit of dat stappen nu net als hier in Nederland gaat. En of je al een superhotte vent aan de haak hebt geslagen? Of gaat dat daar enorm anders?

    Wel gaaf hoor dat je al zoveel mensen hebt ontmoet en vooral dat je het heel erg naar je zin hebt.

    Het is natuurlijk wel primitief dat je een week geen stroom hebt, was dat niet even wennen?

    Liefs,
    Linda

  3. Renate

     /  March 18, 2010

    Haha, jaa de cultuurshock valt id best wel mee. En ik zit hier ook nog eens elke dag de kaarten met collega’s! Kan alleen wel verklappen dat het gemiddelde werktempo bij Cambio (gelukkig!!!) wel wat hoger ligt. Een potje kaarten in de ‘pauze’ weten ze hier gerust te rekken tot een paar uurtjes…

  4. Coen

     /  March 17, 2010

    Dag mevrouw mzungu boda boda,

    Op de fiets naar het werk, een te krap kantoortje en internet dat niet werkt….
    Eigenlijk is BEHOD niet zo anders dan Cambio he?
    Alleen het weer is beter (hoewel, de lente is hier vandaag echt begonnen!
    Vijftien graden en een zonnetje, woei!!!

    Hartelijke groet, Coen

  5. Roosmarijn

     /  March 16, 2010

    Nou, hier is je berichtje hoor :)
    Onze tickets zijn inmiddels geboekt! Dus je zit aan ons vast in juli/augustus…
    Heb je trouwens je ‘My name is not muzungu’ shirt al?

    X Roos

  6. Marja

     /  March 15, 2010

    Hallo Renate!
    Wat goed om te zien dat het je gelukt is om je droom te verwezenlijken!Heel veel succes met je project.Ik ga je volgen.Mooie foto’s al gezien.
    Groetjes vanuit Glanerbrug

  7. Joost

     /  March 13, 2010

    Hmmmm… Zo te zien is het daar een stuk warmer dan hier. En de omgeving zier er nog leuk uit ook. Ruilen?
    Groetz x

  8. Marlies

     /  March 13, 2010

    Ooh..bij het zien van die foto’s krijg ik spontaan heimwee naar reizen! Je verblijfplaats ziet eruit als een paradijsje met zo’n grote tuin. Geniet! Ennuh een beetje Hollander kan natuurlijk niet zonder fiets! Haha…

    xxx

  9. René

     /  March 12, 2010

    hai, Renate,

    Mooie computer heb je daar, is dat nu een mac?
    Ziet er allemaal gaaf uit.

    Liefs papa

  10. Marleen

     /  March 12, 2010

    Eej Muzungu!
    Ziet er GOED uit!! Leuke foto’s en wat een schitterend meer is dat zeg.
    xxx mij

  11. Monica

     /  March 12, 2010

    Hé Renate,

    het ziet er allemaal wel heel gaaf uit!
    Leuk dat je ook al contacten hebt met mensen die je misschien wel wat op weg kunnen helpen in het project. Hoe ben je daar zo aan gekomen? Moet je koesteren :)
    Mooie foto’s al. Ik verheug me er nu al op om over een tijdje zelf ook van die mooie plaatjes te kunnen schieten.
    Enne… wat moet ik me bij dat stappen voorstellen?

    Liefs,

    Mama