Inmiddels zijn we aardig op weg met het interviewen van de studenten. Bij elke interview komt wel naar voren dat de studenten zich in de avonden wat vervelen. Dit is vrij logisch, want ze kunnen – zeker vanaf een uur of zeven wanneer het donker is – niet gemakkelijk het terrein af, er is geen televisie en lezen doet men hier eigenlijk niet. Al heel snel kwam ik met mijn collega Zurah op het idee om binnenkort eens een filmavondje te organiseren. Toen we dit idee aan Paul voorgelegd en vond hij dat Pasen wel een goede gelegenheid.. Maar goed, alleen een filmpje kijken met Pasen dat kan natuurlijk niet. Daar hoort een diner bij. En een Paasdiner kan je natuurlijk niet alleen voor de studenten organiseren, daar hoort iedereen die op het terrein van BEHOD woont, werkt of studeert bij! Kortom: er moest een diner en filmavond georganiseerd worden met Pasen voor ongeveer 80 volwassen en kinderen. Hoe gaan we dat aanpakken?

Beginnen bij het begin

Ik ben begonnen bij het begin: wat is eigenlijk een Paasdiner in Oeganda? Normaal gesproken eten de mensen op het terrein voor zowel lunch als avondeten ‘Posho and beans’. Posho is een soort pap gemaakt van maïs en dat wordt aangevuld met bruine bonen. Iets anders organiseren is dus niet zo moeilijk, maar wat is daarvoor de standaard? Volgens Paul bestaat een feestelijk diner in Oeganda uit rijst, vlees (rund en kip), groente en matoke (gekookte groene bananen, heerlijkJ). Na wat gesteggel over het budget – volgens de eerste versie hadden we gemiddeld per persoon toch wel minimaal 500 gram vlees nodig en twee flesjes cola, maar dat leek mij wat overdreven – sloten we een compromis.

Nu het volgende probleem: het geld (in Oeganda kijk je niet eerst of er wel geld is, dat regel je pas later). Het budget was op dat moment erg krap en het was zelfs maar de vraag of het eten voor de rest van de week dan wel betaald kon worden. Na wat overleg met het thuisfront waren we eruit: ik zou de helft van het eten betalen en mijn ouders de andere helft. De stemming was meteen helemaal feestelijk en we zijn snel begonnen met de voorbereidingen!

[simage=97,288,n,center,]

De voorbereidingen

Voor 80 mensen eten regelen is niet niks, dus er moest aardig worden ingekocht. Met Zurah ben ik op de markt de inkopen gaan doen. Daarnaast moest er natuurlijk een leuke film geregeld worden en een televisie. De tv was zo geregeld. In de woonkamer van mijn huis staan een tv en dvd-speler en die mochten we wel lenen. Nu de film nog. In Jinja kan je nergens echte dvd’s kopen. Wel zijn hier ontzettend veel winkeltjes waar je een film kan aanwijzen die ze dan ter plekke voor je branden. In Oeganda is deze handel nog nauwelijks aan banden gelegd, zolang het maar niet gaat om lokaal materiaal dat wordt gekopieerd. Je kunt pech hebben en een ontzettend slechte kwaliteit treffen, maar je kan hier over het algemeen gemakkelijk aan de nieuwste films komen. Samen met Zurah ben ik dus opzoek gegaan naar een leuke film voor de kinderen en een film die geschikt was voor de studenten. Voorwaarde was dat er Engelse ondertiteling moest zijn voor de dove studenten, iets wat niet standaard is voor gebrande kopietjes. Ik had mijn zinnen gezet op Forrest Gump voor de studenten. De film die ik had bedacht kennen ze hier duidelijk nog niet, want in de verschillende winkeltjes waar we zijn geweest hadden ze geen idee waar we het over hadden. In één winkeltje heb ik hem uiteindelijk gevonden. Nee, Forrest Gump had hij niet, maar wel een film met Tom Hanks: Forrest Gump dus…

[simage=99,288,n,center,]

Back to basic!

Alle voorbereidingen moesten snel worden getroffen, omdat ik voor het paasweekeind eigenlijk al andere plannen had. Sharon (mijn ‘huisbaas’) en haar broers en zussen zouden het paasweekeind doorbrengen bij hun moeder in de village en de huisgenoten waren ook uitgenodigd. Een weekeindje in de village betekent een weekeind lang zonder elektriciteit en stromend water, slapen in een hutje en echt volledig afgesloten van de ‘normale’ wereld; echt back to basic!

Op vrijdag zijn we in een busje vol met de hele familie naar het platteland gebracht. Toen we daar aankwamen was het al donker (in de village betekent dat ook echt donker), dus zijn we maar op tijd gaan slapen. De volgende dag hebben we gekookt voor de hele familie (en uiteindelijk volgens mij voor de hele omgeving, omdat moeders trots iedereen aan het uitnodigen was geslagen). We hadden wat luxe eten meegenomen uit de stad (vlees en rijst), dus moedig begonnen we aan het koken op een houtvuurtje. Gelukkig zijn we vroeg begonnen; ongeveer 4 uur later was het eten eindelijk klaar. Verder hebben we de tijd vooral een beetje doorgebracht met rondwandelen in de omgeving en wat spelletjes spelen met de kinderen. Het was erg gezellig. Natuurlijk vond de hele omgeving het superspannend dat er ineens drie blanke mensen rondliepen en werd er vooral hard gelachen wanneer wij ‘simpele’ dingen als vissen villen en aardappels graven toch niet zo heel goed konden!

[simage=107,288,n,center,]

Paaszondag met Skype

Op paaszondag zijn we weer op tijd naar huis gegaan. Nu niet luxe met een eigen vervoer, maar dit keer met het openbaar vervoer. ’s Ochtends vroeg zijn we opgehaald door een aantal Boda’s (brommertjes waar je met zijn tweeën achterop kan). Deze boda’s brachten ons naar de dichtstbijzijnde stad Kamuli, op ruim een uur rijden. Vanaf Kamuli konden we een taxibusje (Matatu) terugnemen naar Jinja. Terug in Jinja ben ik (na een heel fijne douche) meteen doorgegaan naar het project, waar alle voorbereidingen al in volle gang waren. Er werd druk gekookt en de kinderen zaten met smart op de televisie te wachten. Het eten en de films waren een groot succes, maar konden toch niet op tegen de mooiste attractie van de avond. Mijn familie zat thuis ook gezellig Pasen te vieren en we hadden afgesproken contact met elkaar op te nemen via de webcam. In een volle ruimte met mensen heb ik hier dus de computer met Skype aangezet en jawel… daar zat mijn hele familie! Met de oma’s! (En die hadden ook nog nooit geskyped met de webcam…) Van echt bijkletsen kwam niet zo heel veel, want zeg nou zelf: wat is nou gaver dan een televisie met daarop allemaal (witte!) mensen die terugzwaaien als je zwaait. Daar kan niets tegenop!

[simage=122,288,n,center,]

Naar fotoalbum

Be Sociable, Share!

•