Renate in Oeganda

30 jaar getrouwd!

 

Bijna drie weken geleden heb ik een blogje geschreven voor een helemaal ‘vers’ bruidpaar, nu dan maar een voor een bruidspaar wat al wat langer meegaat.

Op 20 mei 1980 zijn onze eigen ouders getrouwd en dat betekent dat ze op donderdag 20 mei van dit jaar 30 jaar getrouwd zijn!

Toch weer een bijzonder getal! En dat vinden ze hier in Uganda ook. Als ik hier vertel dat mijn ouders deze week 30 jaar getrouwd zijn, vragen ze eerst drie keer na of ze het wel goed hebben gehoord en vervolgens krijg ik de opmerking: Woooooooow, they must be very old…. Daar kunnen jullie het weer mooi mee doen (hoewel het voor hier op zich een logische opmerking is, de meeste mensen halen hier de 50 niet en de gemiddelde leeftijd ligt in Uganda momenteel op 15 jaar).

Dit jaar even geen groot feest zoals bij het 25 jarige jubileum (er wordt druk gespaard voor een reisje Uganda :-) ), maar wij vonden het toch de moeite waard om er even wat aandacht aan te besteden dus bij deze…

[simage=173,288,n,center,]

 

Lieve papa en mama,

 

Gefeliciteerd met jullie 30 jarige huwelijk! In juli gaan we er lekker met zijn 5-en een borrel op drinken in het verre Jinja, maar we vonden het toch wel leuk om nu alvast op deze manier een cadeautje (of eigenlijk twee) te geven.

Ten eerste zijn we druk bezig met het regelen van een romantisch avondje uit in Uganda voor twee. Wat precies, dat zeggen we nog lekker niet….

En omdat we het toch wel leuk vinden om wat blijvends te geven zijn we opzoek gegaan (via de mail en sms, heel handig) naar een passend cadeautje en we denken dat het is gelukt: een Afrikaans beeldje van een vader, een moeder en drie kinderen als een geheel gehouwen uit één steen. We hopen natuurlijk dat jullie hem mooi vinden en in augustus mag die mee in de koffer naar Deventer.

[simage=170,288,n,center,] 

 

Heel veel liefs en natuurlijk veel +++jes,

Renate, Merette en Roosmarijn

 

PS: Als we toch aan het feliciteren zijn, Marlies en Ruben van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Yara! Ik heb al een paar foto’s gezien en wat een prachtig kindje. Ik kijk er enorm naar uit om in november op (een beetje verlate) kraamvisite te komen!

Meer foto’s

Next post »

4 ResponsesLeave one →

  1. Esther

     /  May 24, 2010

    Hey Renate,

    alles goed? Gefeliciteerd met je ouders en wat een prachtig cadeau heb je daar in Uganda weer gevonden. Net als het schilderij is dit beeldje ook weer prachtig en vertelt het in een beeld opnieuw een prachtig verhaal. Jammer dat ik geen feestje vier of jarig ben, terwijl jij daar zit, ;) , haha……

    Hier gaat alles verder prima. De zomer lijkt dit weekend eindelijk ook zijn weg naar Nederland te hebben gevonden. En dat kwam mooi uit, want dit pinksterweekend zijn we weer lekker met alle leiding een weekendje op kamp geweest. Dit keer naar Wiltz in Luxemburg.
    Helaas moeten we morgen weer aan het werk :(

    Nog heel vel plezier daar.

    X Es

  2. Marleen

     /  May 22, 2010

    GEFELICITEERD!!!!!!!!!
    xxx

  3. Hetty

     /  May 19, 2010

    Hoi Renate,

    Allereerst gefeliciteerd (morgen) met het 30-jarige huwelijk van je ouders.

    Hoe is het met je? Ik lees af en toe je stukjes en ik maak daar uit op dat je het erg naar je zin hebt. Je bent er nu bijna een half jaar en je zit dus op de helft (toch?). Nog even en je familie komt bij je kijken in Uganda.
    Het moet toch wel fijn voor je zijn dat facebook, mail en natuurlijk skype bestaan. Dat maakt het allemaal iets gemakkelijker.

    De ervaringen en belevenissen nemen niemand je meer af, dus geniet er van. Ik hoop, dat het project je op levert wat je er van verwacht.

    Lieve groet uit Deventer
    Hetty

  4. Monica en René

     /  May 19, 2010

    Lieve, lieve meiden….

    dank jullie wel!
    Dat beeldje nemen we heel graag mee terug naar Deventer :)
    En een romantisch avondje voor twee in Oeganda lijkt me geweldig!

    30 jaar…. we voelen ons helemaal niet very old (al kraakt er wel eens iets…), maar als ik naar de foto’s kijk van dertig jaar geleden dan waren we toen wel heel erg jong! En vooral heel erg kinderloos… Daar kunnen we ons nu niks meer bij voorstellen.
    Er is heel veel gebeurd in 30 jaar, soms dingen die niet echt leuk waren, maar het allerbelangrijkste is: we zijn er nog én we zijn zo verschrikkelijk trots op onze drie meiden!
    En stiekem denk ik dan altijd: een blonde, een rode en een donkere: wie doet ons dat na?
    En ja, alle drie van ons samen :) :):)

    Heel veel liefs,

    papa en mama

    oh enne… er staan 30 rode rozen op tafel :) :)