Het academisch jaar van Oeganda zit er op en dat betekent ook dat het schooljaar voor de studenten van BEHOD erop zit (hier kwam ik drie weken voordat de studenten weggingen achter, waarom zou iemand me dat ook vertellen?). Eind april hebben alle studenten examen gedaan en begin mei zijn ze teruggegaan naar hun eigen village. In totaal hebben ze bijna een jaar op het terrein van BEHOD gewoond. Wanneer de uitslagen binnen zijn komen ze allemaal nog een keer terug voor de officiële diploma-uitreiking, waar we natuurlijk een leuk feestje van gaan maken.

[simage=178,288,n,center,] 

Interviews

Een van de eerste dingen waar ik hier mee begonnen ben is het in kaart brengen van alle studenten en hun achtergronden. Er was niet eens een lijst met de namen van alle studenten, laat staan dat er ook maar een beetje inzicht was over bijvoorbeeld hoe oud de studenten zijn, waar ze vandaan komen en of ze al eerder naar school zijn geweest. Tijd dus om dit te veranderen.

Samen met Paul en Zurah ben ik aan de slag gegaan om een interviewlijst in elkaar te zetten. Hierin hebben we heel algemene informatie opgenomen over onder andere hun geboortedatum (die ze overigens bijna nooit weten), opleiding en woonplaats. Alleen woonplaats bleek niet genoeg: een plaats bestaat altijd uit meerdere villages en vervolgens is het natuurlijk ook nog belangrijk bij welke clan iemand hoort en uit welke community binnen die clan je afkomstig bent. Naast de algemene informatie hebben we wat meer open vragen toegevoegd over wat voor beperking de studenten precies hebben, hoe dit is gekomen, wat de ervaringen van de studenten zijn bij BEHOD en wat hun talenten en verwachtingen zijn.

Na het opzetten van de lijst zijn Zurah en ik (en soms een tolk voor de dove studenten) gesprekken gaan plannen met alle studenten (dit moest ik trouwens wel goed in de gaten houden, toen ik op een dag wat later was had Zurah één van de studenten zelf al achter de computer gezet om het lijstje even in te vullen; dat gaat toch veel sneller?).

Advocaat, politiek en lerares

De gesprekken leverden ontzettend veel leuke, maar soms ook trieste informatie op. Zo blijkt een van de studenten al een zoontje van vijf te hebben (dat wist dus niemand en hij ziet het jongetje ook praktisch nooit) en heeft een van de meiden als hobby lezen. Dat is erg bijzonder in Oeganda. De meeste mensen kunnen niet of slecht lezen en boeken zijn er nauwelijks (in Jinja is dus ook geen boekwinkel te vinden L ).

Aan ambities ontbreekt het een aantal studenten absoluut niet. Zo geeft Isaac aan dat hij op de primairy school (basisschool) altijd erg hoge cijfers had en later graag advocaat wil worden. Johnson wil de politiek in; dan kan hij opkomen voor de gehandicapten in Oeganda. Diana – een doof meisje – wil later docente gebarentaal worden. Nu oefent ze hiervoor al een beetje door mee te draaien bij gebarentaallessen op een school in Jinja. Ik ben al een keer mee geweest om een les bij haar te volgen. Erg leuk!

 [simage=175,288,n,center,]

 Handicap

Bijna geen van de studenten weet hoe hij of zij gehandicapt is geraakt. Meestal geven ze aan dat er toen ze een jaar of vijf waren ‘iets’ is gebeurd waardoor ze gehandicapt zijn geraakt. Wat er precies is gebeurd, weten ze niet en behandeling hebben ze niet gekregen. Slechts één van studenten – een van de dove meisjes – is gehandicapt geboren. Zij vertelde dat ze doof is geworden doordat haar moeder heeft geprobeerd abortus te plegen toen ze merkte dat ze zwanger werd. Dit is mislukt, maar heeft dus wel haar gehoor flink beschadigd. Dit blijkt een erg groot probleem te zijn in Oeganda; meisjes die jong zwanger raken en hier zelf wat aan proberen te doen. Er zijn ontzettend veel gevallen in Oeganda bekend waarbij het kind vervolgens gehandicapt ter wereld komt of dat er vreselijke gevolgen zijn voor de moeder zelf.

Vrienden

Ondanks de verschrikkelijke verhalen die soms boven komen tijdens de interviews, zijn eigenlijk alle gesprekken uiteindelijk toch heel positief. Alle studenten geven stuk voor stuk aan dat BEHOD ze iets ontzettend belangrijks heeft opgeleverd, namelijk vrienden! Vaak hebben de studenten het idee de enige met een handicap in de wijde omgeving te zijn geweest en was het altijd moeilijk om vrienden te maken op school of in hun village. Ze zeggen allemaal dat ze zich niet meer zo alleen te voelen als gehandicapte en nog nooit zulke goede vrienden te hebben gehad.

Sinds afgelopen maandag komen de nieuwe studenten binnendruppelen en volgende week beginnen de nieuwe lessen. We zijn dus nu vooral bezig met het opknappen van de studieruimte, de computers weer stofvrij en werkend krijgen, nieuwe regels opstellen voor de studenten en kijken hoe we de lessen verder kunnen verbeteren en uitbreiden.

Ondanks dat ik vind dat er bij BEHOD nog veel verbeterd kan worden weet ik een ding heel zeker: het afgelopen jaar is voor de studenten heel waardevol geweest. Op naar het nieuwe schooljaar!

[simage=174,288,n,center,]

Naar fotoalbum

Be Sociable, Share!

•