Renate in Oeganda

Mzungu, you give me my 500 shilling!

 

Cultuurverschillen tussen Nederland en Oeganda zijn er genoeg te vinden hier! Werkelijk alles wat anders kan zijn is hier anders en werkt net even anders dan dat wij gewend zijn. Eén van de lastigste dingen waar ik hier tegenaan loop is de wijze waarop de Oegandezen denken over het ‘Rijke Westen’. Iedereen gaat er vanuit dat elke Mzungu ontzettend rijk is en dat rijkdom in de wereld oneerlijk verdeeld is. Hiermee hebben ze natuurlijk een punt. Zeker in vergelijking met Oeganda zijn wij in Nederland heel erg rijk en dat rijkdom in de wereld niet eerlijk is verdeeld hoeft hier geen betoog.

 

Geld vragen

Het is de gemiddelde Oegandees niet uit te leggen dat er ook in een land als Nederland armoede bestaat. Daar komt bij dat de Oegandezen heel snel in een soort slachtofferrol schieten als het om geld gaat.

Blanken hebben geld, zij niet, dus is het de plicht van de blanken om geld aan hen te geven. En daar vragen ze om. Op mijn werk bijvoorbeeld heeft één van de nieuwe studenten twee kinderen. Eén van de eerste dingen die hij mij vroeg is hoe hij een sponsor kan vinden in Nederland die de opleiding voor zijn kinderen gaat betalen. Ook krijg ik regelmatig een brief aan ‘Dear miss Renate’ met daarin de vraag om geld voor operaties, opleiding, een nieuwe rolstoel, noem maar op. Ik probeer vaak wel uit te leggen dat dit niet de juiste manier is en dat het veel belangrijker is dat ze een manier vinden om zelf inkomen te generen. Maar of ze dit echt met me eens zijn…

Ook op straat wordt regelmatig om geld gevraagd. Vaak komen mensen tegen je aankletsen en vertellen vervolgens dat ze geen geld hebben om eten te kunnen kopen en of je ze wat kunt geven. Gelukkig zijn de Oegandezen ontzettend vriendelijke mensen en als je vervolgens een grapje maakt dat je daar niet aan kan beginnen omdat je dan bijna heel Oeganda geld moet geven kan je vervolgens rustig nog tien minuten grapjes staan maken en vervolgens als de beste vrienden uit elkaar gaan.

Soms zijn ze ook wat minder vriendelijk. We hebben bijvoorbeeld bij mij thuis al regelmatig mensen aan de poort gehad die om geld kwamen bedelen en dan rustig een paar uur blijven staan wachten in de hoop dat er toch wat komt. Ook gebeurt het regelmatig dat – wanneer je hier uit eten gaat en de rekening vraagt – de prijzen op het (handgeschreven) bonnetje net wat hoger zijn dan dat ze op de kaart stonden toen je bestelde.

Natuurlijk is het heel vervelend als mensen om geld komen vragen. Maar aan de andere kant hebben wij als ‘het Rijke Westen’ het er misschien voor een groot gedeelte zelf naar gemaakt door inderdaad jarenlang ‘gewoon’ geld te geven aan landen als Oeganda. En dat wordt per generatie doorgegeven. Zo kom je genoeg kinderen tegen op straat die rustig tegen je zeggen: ‘Mzungu, you give me my 500 shilling!

 

Geld geven

‘Zomaar’ geld geven helpt niet, dat weten we inmiddels. Maar – zoals vaak wordt gezegd – ze een goede maaltijd geven dan? Ook hierbij vraag ik me soms af of het echt helpt. Een goed voorbeeld hiervan zijn de straatkinderen. Straatkinderen zijn er ontzettend veel in Jinja. Als je ’s avonds een biertje gaat drinken op Mainstreet, weet je zeker dat een paar meter verder kinderen onder een afdakje liggen te slapen. Natuurlijk zou je deze kinderen op zijn minst een goede maaltijd willen geven. Twee van mijn huisgenootjes werkten in Jinja met straatkinderen. Eén jongen van een jaar of negen van de organisatie waarvoor zij werkten is verschillende keren in een weeshuis geplaatst. Hij kreeg daar onderdak, eten én hij kon naar school. Toch liep hij steeds weg. Zijn antwoord op de vraag waarom hij steeds wegliep was simpel: waarom zou je elke dag in een weeshuis posho en beans (standaard lunch en diner op scholen, weeshuizen, etc.) eten, als je op straat veel lekkerdere dingen kan krijgen zoals chapatti, frisdrank en kip? Die Mzungu’s geven het toch wel…

[simage=279,288,n,center,]

Leave a comment

« Previous post

6 ResponsesLeave one →

  1. Maartje

     /  June 27, 2010

    Heej snaak,

    Ja das wel heel erg andersom dan hoe we hier leven, maar je kan het mooi neerzetten. Leuk om door jouw verhalen echt meer van Oeganda te weten te komen. Die twee euro die je braaf aan de collecte aan de deur geeft, is wel even iets anders..Wens je heel veel plezier met alle bezoek wat je kant op komt. Hoorde van het reisplan dat je hebt voor die mannen uit Deventer en werd stiekum een beetje jaloers maar wens jullie heel veel plezier! Lijkt me voor jou heel erg leuk om aan je familie en vrienden echt te laten zien wat je daar doet, hoe je leeft en hoe mooi het land eigenlijk is.

    Veel liefs uit snikheet Nijmegen,

    Maartje

  2. Dennis

     /  June 24, 2010

    Hallo Renate,

    Je laatste update heb ik ontvangen.
    Je moeder is zeker druk met van alles te organiseren voor hun reis en kwam bij mij voor bijna overleden mobieltjes. Ik heb haar een tas van dik 10 stuks meegegeven zodat ze er 3 uit kan zoeken om op reis mee te bellen. Met wat overblijft, kan je de lokale bevolking mee blij maken of daar die waanzinnige sport (die ze daar vast nog niet kennen) introduceren : mobieltje werpen !
    Nog veel plezier daar en ik blijf het volgen.

    Groeten uit een eveneens zonnig Europa, Dennis

  3. Frans en Ineke

     /  June 20, 2010

    Hallo Renate,

    Met veel plezier lezen we je mooie verhalen, en komen zo ook nog veel
    te weten over Oeganda en de mensen die er wonen.
    Wij wensen je nog veel succes met al je projecten die je nog wilt uitvoeren.

    Groetjes Frans en Ineke.

  4. Renate

     /  June 19, 2010

    Ehmmm, Renate zei helemaal niks. Dat deed ik. Maar blijkbaar denkt mijn computer dat ik Renate ben…

    Monica

  5. Renate

     /  June 19, 2010

    Ha Coen! Dat doet hij, maar weet hij veel? Wij dachten toch ook niet zo ver door toen we 9 waren? Maar jammer is het wel…..

  6. Coen

     /  June 19, 2010

    En zo gooit hij voor chapatti en kip zijn kans op een betere toekomst weg… Of is dat heel westers om er zo tegenaan te kijken?