Oeganda is een gelovig land. Geloven gebeurt hier in alle soorten en maten. De meeste mensen zijn christelijk (en hierbinnen kennen ze echt tientallen verschillende stromingen), maar ook bijvoorbeeld ‘witchcraft’ komt nog veel voor in de villages. Ongeveer 5% van de Oegandese bevolking is moslim.

Mijn collega Zurah behoort tot deze 5%. Een aantal keer per dag zit ze in het kantoor te bidden. Op vrijdag bidt ze in de moskee. Ze verschijnt dan altijd op het project in de meest prachtige en kleurrijke jurken en bijpassende hoofddoek op het werk (vaak in lichte kleuren, heb er ontzettend veel bewondering voor hoe ze die kleding schoon weet te houden met al het stof hier…).

Ik heb met Zurah al een aantal keer gepraat over haar geloof. De aanslagen in Kampala (gepleegd door moslimextremisten van de Somalische organisatie Al-Shabaab) waren lastig voor haar en gaf ze duidelijk aan zich daar absoluut niet mee verbonden te voelen. Ze was heel verbaasd toen ik vertelde dat er ook in Nederland veel moslims wonen. Een ‘Mzungu-moslim’ was ze toch nog nooit tegen gekomen, dus heb ik haar vervolgens uitgelegd dat het voornamelijk om mensen van oorspronkelijk Turkse of Marokkaanse afkomst gaat

Ramadan

Vorige maand was de Ramadan en was Zurah aan het vasten (en verscheen ze elke dag in zo’n prachtige jurk). Natuurlijk wilde ze ook nu precies weten wat de moslims in Nederland doen tijdens Ramadan. Het verschil tussen dag en nacht tussen Nederland en Oeganda vindt ze erg grappig. Oeganda ligt op de evenaar dus het is hier elke dag, het hele jaar door om 07.00 uur ’s morgens licht en om 19.00 uur ’s avonds weer donker. Ze heeft het dan ook erg te doen met alle moslims die in Nederland in de zomer moeten vasten en het dus een paar uurtjes langer moeten volhouden.

Op de eerste dag van de Ramadan kondigde ze aan dat ik bij haar thuis ‘EID’ (oftewel ‘het kleine feest’ zoals het einde van de Ramadan hier wordt genoemd, de term Suikerfeest kennen ze niet) moest komen vieren. Zo’n uitnodiging laat ik natuurlijk niet schieten, dus ik zei meteen ja. In dezelfde tijd waren ook Daisy en haar ouders in Oeganda. Die waren – vanzelfsprekend – ook van harte welkom.

Het was nog even afwachten op EID op donderdag 9 september of vrijdag 10 september zou vallen, afhankelijk van de stand van de maan. Een paar dagen voor EID begonnen er ineens meer uitnodigingen binnen te druppelen voor het vieren van EID. Zo kregen Daisy en ik te horen dat we op de avond van EID absoluut naar Casino (een club in Jinja) moesten komen. Daar zou een megagroot feest zijn en íedereen (moslim of geen moslim) zou daar te vinden zijn.

Zelfs op het project was iedereen ineens druk met het regelen. Het was bijna EID, dus er moest een feestmaal geregeld worden. Slechts één van de studenten in moslim, maar dat mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk ontdekte we zelfs dat EID in Oeganda was uitgeroepen tot nationale feestdag en dat dus het hele land vrij was.

[simage=413,288,n,center,]

EID

EID viel uiteindelijk op vrijdag. Tot dinsdag was iedereen er van overtuigd dat EID op donderdag zou vallen en ging iedereen er van uit op die dag vrij te zijn. In Oeganda is dat geen probleem. Dan is iedereen toch gewoon een dagje later lekker vrij?

Voordat we naar het huis van Zurah gingen hebben Daisy en ik een aantal flessen frisdrank bij de studenten gebracht om het feestmaal nog feestelijker te maken (frisdrank is hier nog echt een luxe). Vervolgens zijn we op weg gegaan naar het huis van Zurah, in een voorstadje van Jinja. Bij Zurah thuis stond een echt Oegandees feestmaal klaar met Pilao, Matooke en natuurlijk kip. Mijn andere collega’s van BEHOD waren ook uitgenodigd. Omdat wij hadden uitgelegd dat de moslims in Nederland EID het Suikerfeest noemen, stond er speciaal voor ons stond er ook wat zoetigheid op tafel. Het was een erg gezellig etentje en natuurlijk zijn Daisy en ik ’s avonds nog naar Casino gegaan waar het inderdaad ontzettend druk was en één groot feest.

Omdat we het toch heel wat vonden dat wij met vier man waren uitgenodigd voor een echt Oegandees feestmaal ( kip is echt duur voor de Oegandezen) hebben wij een week later de hele staf van BEHOD bij mij thuis uitgenodigd en met zijn vieren voor mijn collega’s en huisgenoten echte Hollandse hutspot met gehaktballen klaargemaakt. Ook dit etentje was een groot succes en de hutspot viel goed in de smaak!

[simage=417,288,n,center,] 

Verschil

Ondanks dat ‘maar’ 5% van de Oegandese bevolking moslim is, wordt EID dus groot gevierd in Oeganda. Ik heb aan verschillende feestvierende Oegandezen die zelf geen moslim zijn gevraagd waarom ze dit feest meevieren. Als antwoord krijg je dan vaak iets als: ‘uit respect voor de moslims’ en ‘zo hoort het, zij vieren toch ook Kerstmis en Pasen met de christenen’. Oeganda gaat hierin misschien wat ver. ‘Zomaar’ een vrije dag inlassen, er vanuit gaan dat het op donderdag is en net zo gemakkelijk deze dag naar de vrijdag verplaatsen is iets wat in Nederland (en met onze Nederlandse economie) niet zou kunnen. En ik ben de eerste om toe te geven dat Oegandezen ontzettend van een feestje en vooral van vrije dagen houden.

Toch was het ook wel erg mooi om te zien. Iedereen heeft hier ontzettend veel respect voor elkaars geloof (niet geloven is overigens dan weer géén optie). Dat Zurah een aantal keer per dag zit te bidden op kantoor of naar de moskee gaat vindt iedereen de normaalste zaak van de wereld: het valt eigenlijk niemand op. Tijdens het eten bij Zurah thuis werd er natuurlijk een moslim gebed uitgesproken, maar meteen daarna ook een christelijk gebed. Er zaten immers ook christenen aan tafel. Het is hier altijd mogelijk om over het geloof te praten. Iedereen wil alles van verschillende religies weten, staat open voor nieuwe informatie en als men uiteindelijk besluit om bijvoorbeeld van geloof te veranderen is dat ook geen probleem. Uiteindelijk geloven we toch allemaal in dezelfde god, is hier het motto. Daar kunnen wij in Nederland (zeker in de huidige tijd) nog wat van leren…

[simage=412,288,n,center,]  

Plaats reactie

Naar foto’s

Be Sociable, Share!

•