Renate in Oeganda

Mijn Droom(baan)

Wie in de afgelopen week ook maar heel even zijn (of haar) je computer heeft aan gehad kan het volgens mij niet zijn ontgaan: ik maak kans op mijn Droombaan in Oeganda. Deze Droombaan kan ik winnen bij ‘World of Difference 2011’ een actie van de Vodafone Netherlands Foundation. Om kans te maken op een finaleplek moet ik stemmen verzamelen via de Sociale Media (Hyves, Twitter, LinkedIn en Facebook).

Er zijn vijf banen en voor een van deze Droombanen mag je een jaar – betaald – werken op een internationaal project naar eigen keuze! Zou het niet supergaaf zijn als ik een jaar lang terug zou kunnen naar Jinja om mijn Bulungi daar verder te borgen en uit te breiden?

Bulungi is nu nog klein In de 15 maanden dat ik in Oeganda heb gewoond en gewerkt heb ik ontzettend veel geleerd. Want… werken in Afrika is écht anders (ik weet het, een cliché, maar ergens blijken clichés toch vaak waar…). Met vallen en op staan heb ik beetje bij beetje geleerd wat er nu precies werkt in de Oegandese maatschappij en wat niet. . Eerst bij BEHOD, het project waar ik – volgens plan – een maand of acht heb gewerkt.

Een leerzame ervaring, maar niet een project waar ik me blijvend aan wilde verbinden.

Maar dát ik structureel in Oeganda iets wil blijven toen, was me al wel duidelijk. Want de situatie van kinderen met een beperking is zó schrijnend en blijft zo achter bij de rest van de ontwikkelingen in Oeganda, daar wil ik beslist iets aan doen.

Dat is Bulungi geworden; een eigen stichting om kinderen met een beperking te ondersteunen. Tijdens mijn verblijf in Oeganda heb ik een aantal jonge mensen leren kennen waar ik veel vertrouwen in heb en waarmee ik uitstekend kan samenwerken. Bevlogen en competent, en met de vaste wil en overtuiging dat zij in Oeganda de komende jaren het verschil gaan maken!

Ik wil absoluut niet beweren dat ik nu een Oegandaspecialist ben. Geloof me, de Oegandezen weten me nog steeds te verbazen en cultuurverschillen zullen er altijd blijven. Maar ik kan met een gerust hart beweren dat ik veel begrijp van de mensen in dat prachtige Afrikaanse land.

Een goede basis voor Bulungi, waarop ik verder kan bouwen. Bulungi zorgt voor een aantal kinderen met een (verstandelijke) beperking. Zij wonen in een Nursery and Care House in Jinja, tussen een aantal kinderen zonder beperking. Dat is goed voor beide partijen!

De kinderen krijgen goede medische zorg, gezonde maaltijden, een schoon huis en vooral: veel liefde en aandacht. Door betaalde krachten én door de vrijwilligers die er aan het werk zijn.

Daarnaast doet Bulungi aan ‘Community Outreach’, voorlichting geven in de villages over hygiëne, HIV/AIDS, geboortebeperking, opvoeding enz.

We werken samen met een – nieuwe – school in Kamuli. Daar is ruimte en aandacht voor kinderen met een beperking. Hier in Nederland wil ik – in samenwerking met een ZML-school – gaan kijken hoe ik de kennis over onderwijs aan ‘special needs’ kinderen kan vergroten.

Federes, ons eerste Bulungimeisje, volgt er al onderwijs. Ze is er heel gelukkig mee en is heel trots op haar (oranje!) schooluniform.

We promoten Bulungi met de slogan: kleinschalig en met lokale partners.

Kleinschalig, want de Bulungikinderen moeten de zorg krijgen die ze verdienen. De kinderen zijn vaak erg verwaarloosd als ze bij Bulungi komen. Het duurt even voordat je het vertrouwen van de kinderen wint dat ze echt een betere toekomst tegemoet gaan, zeker na alles wat ze hebben meegemaakt (verwaarlozing, ondervoeding, etc.). Als wij voor een kindje gaan zorgen, wil ik dus ook 100% zeker weten dat we de zorg aan kunnen en niet na verloop van tijd moeten afhaken omdat we niet voldoende donateurs hebben. Dat betekent dat we heel goed kijken wat haalbaar is, voor we ons in nieuwe dingen storten.

Met lokale partners, want ik geloof in de kracht van de Oegandezen, vooral die van de jonge generatie. Een groot deel van Oeganda is nog erg primitief, maar in de steden is generatie van jonge, goed opgeleide mensen in aankomst, die zich echt willen inzetten voor hun land. Met deze mensen wil ik samenwerken en hun kracht versterken.

Zonder mijn ‘blanke, westerse’ principes op te leggen, maar door wel te proberen een goede mix vinden te vinden met het beste uit beide culturen. Een simpel voorbeeld: als iedereen gewend is met zijn handen te eten, wie ben ik dan om te zeggen dat het met vork en mes moet? Maar wél met schóne handen!

De basis van Bulungi staat, ook nu in terug ben in Nederland draait alles prima en wordt er goed voor ‘onze’ kinderen gezorgd. Aan het einde van dit jaar (als ik weer een beetje gespaard heb) ga ik sowieso voor een aantal maanden terug naar Oeganda.

Maar met de Droombaan van World of Difference kan ik veel langer blijven! En nog meer bereiken. Want… mogelijkheden zijn er nog genoeg voor Bulungi! Er valt nog zoveel te winnen in Oeganda en er zijn nog zoveel kinderen die hulp nodig hebben.

Ik heb mijn passie gevonden met Bulungi. Dat het juist een project is geworden voor kinderen met een beperking is natuurlijk niet helemaal toevallig. Merette (mijn zusje) heeft het Syndroom van Down. Merette heeft een fijn leven hier in het rijke Nederland. Geniet van leuke feestjes, etentjes, dagjes uit, maar ook heel simpel avonden lang lekker filmpjes kijken met haar zussen en een breezer erbij voor mevrouw. Als Merette aan de andere kant van deze wereld was geboren had haar leven er heel anders uitgezien. Dát wil ik met behulp van deze Droombaan veranderen voor de kinderen van Bulungi!

Renate

Enne… heb je Hyves, Facebook, LinkedIn en/of Facebook?

Tot en met vrijdag 16 september kan je nog op mij stemmen: veel stemmen geven mij een grotere kans op een plek in de finale. Dus… stem op Renate (via de rode balk naast mijn foto!) Stemmen kan via de volgende link: http://www.worldofdifference.nl/wod-kandidaten/?u=213

Klik hier voor meer foto’s

Schrijf reactie